Τρίτη 28 Δεκεμβρίου 2010

ΑΡΙΣΤΟΓΕΙΤΩΝ



Γνωστός ως τυραννοκτόνος, ο Αριστογείτων οφείλει αυτή την προσωνυμία του στο γεγονός ότι σκότωσε στην Αθήνα μαζί με τον φίλο του Αρμόδιο τον Ίππαρχο, γιο του τυράννου της πόλης Πεισιστράτου, την άνοιξη του 514 π.Χ. Πέρασαν στην ιστορία ως ήρωες και ελευθερωτές της Αθήνας από την τυραννία. Για τα κίνητρα του φόνου του Ιππάρχου από τον Αρμόδιο και τον Αριστογείτονα κυκλοφόρησαν διάφορες εκδοχές. Ο Θουκυδίδης (6, 54-59} εξηγεί ότι η συνωμοσία κατά των τυράννων προήλθε από δυσφορία του Αριστογείτονος για προτάσεις που έκανε ο Ίππαρχος, νεώτερος αδελφός του κυβερνώντος τυράννου Ιππίου, στον νεαρό φίλο του Αρμόδιο, (Κατά τον Αριστοτέλη, δεν πρόκειται για τον Ίππαρχο, αλλά για τον νεώτερο γιο του Πεισιστράτου, τον Θεσσαλό. Κατά πόσο η ζηλοτυπία ήταν η μοναδική αιτία ή αν συνυπήρχαν και πολιτικοί λόγοι είναι θέμα που συζητείται συχνά και που δεν έχει ξεκαθαριστεί). Οι δύο φίλοι, με μια μικρή ομάδα συνωμοτών, σχεδίαζαν να φονεύσουν και τους δύο, τον Ιππία και τον Ίππαρχο, κατά τη διάρκεια της ένοπλης πομπής των Παναθηναίων (το 514). Η συνωμοσία απέτυχε και μόνον ο Ίππαρχος σκοτώθηκε. Ο Αρμόδιος θανατώθηκε αμέσως. Ο Αριστογείτων συνελήφθη και πέθανε ύστερα από βασανιστήρια. Λέγεται ότι με τα βασανιστήρια αναγκάστηκε ο Αριστογείτων να αποκαλύψει πολλούς συνενόχους, μερικοί δε απ' αυτούς ήταν στον κύκλο των τυράννων (Αριστοτ., Αθην. Πολιτ.18,4). Η τυραννίδα του Ιππία έγινε σκληρότερη και συνεχίστηκε για τέσ-σερα χρόνια ακόμη. Όταν η τυραννίδα ανατράπηκε από τους Αλκμεωνίδες το 510 π.Χ. στην ελεύθερη πλέον Αθήνα, ο Αρμόδιος και ο Αριστογείτων ηρωοποιήθηκαν, έστω και αν η πράξη τους ήταν ίσως μόνο το προοίμιο για την πτώση του Ιππία, και θεωρήθηκαν από τους Αθηναίους ως οι πραγματικοί ελευθερωτές από την τυραννία. Τους αποδόθηκαν δημόσιες τιμές και στους τάφους τους, που βρίσκονταν στο δημόσιο νεκροταφείο του Κεραμεικού, προσφερόταν κάθε χρόνο ειδική θυσία. Το έργο τους υμνήθηκε από συμποτικά τραγούδια —τα λεγόμενα σκόλια. Στους απογόνους τους προσφέρθηκε ατέλεια και σίτιση στο Πρυτανείο, ενώ απαγορεύθηκε να δίνονται στους δούλους τα ονόματα των δύο ανδρών. Συχνά οι δύο τυραννοκτόνοι αναφέρονταν στη λογοτεχνία ως ευεργέτες του λαού και έγιναν σύμβολο των αγώνων για την ελευθερία. Οι πρώτοι χάλκινοι αναμνηστικοί ανδριάντες του Αρμοδίου και του Αριστογείτονος κατασκευάστηκαν από τον γλύπτη Αντήνορα, λίγο μετά την πτώση της τυραννίας —πιθανότατα το 509/508 π.Χ. Το σύμπλεγμα στήθηκε στην Αγορά της Αθήνας. Οι ανδριάντες αρπάχτηκαν, όμως, από τον Ξέρξη και αντικαταστάθηκαν από άλλους, το πιθανότερο και πάλι χάλκινους, που έφτιαξαν αυτή τη φορά οι Κριτίας και Νησιώτης (477/476 π.Χ.). Όταν ο Μέγας Αλέξανδρος κατέλυσε το περσικό κράτος, οι παλαιοί ανδριάντες του Αντήνορος επιστράφηκαν στην Αθήνα —είτε από τον ίδιο τον Αλέξανδρο, είτε από τους διαδόχους του Σέλευκο Α' ή Αντίοχο Α'— και στήθηκαν και πάλι στην Αγορά πλάι στο έργο των Κριτίου και Νησιώτη, όπως μαρτυρεί ο Παυσανίας (Ι. VIII. V.). Το γλυπτό σύμπλεγμα των τυραννοκτόνων είναι γνωστό μόνον από αντίγραφα.[Πηγή:http:/7gym-zograf...]

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...