Στους πρόποδες του Μεσσάπιου,
στον Ευβοϊκό Κόλπο, βρισκότανε χτισμένη η Ανθηδώνα. Πανάρχαια Βοιωτική
πόλη, που πήρε το όνομά της από μια Μυθική Νύμφη. Μέσα στο Αλσος των
Καβείρων, υπήρχε Ιερό της Δήμητρας και της Κόρης – Περσεφόνης.
Σαν λαμπερό απομεινάρι των Αρχαίων Σεληνιάδων Ιερειών της Μητριαρχικής
εποχής, ήταν η Μυρτίς. Ποιήτρια, περίφημη για την τέχνη της, μυημένη
Ιέρεια στις μυστηριακές τελετές των Καβείριων Θεών που αντιπροσωπεύανε
τις αναπαραγωγικές δυνάμεις της φύσης.
Η Ανθηδώνια Γυναίκα, εμπνεότανε τόσο από την παράδοση και τα Μυστήρια
της Λατρείας , όσο και από τους καθημερινούς αγώνες και τις αγωνίες των
συντοπιτών της γεωργών και ψαράδων.
Μαθήτριά της, υπήρξε η Κόριννα, αλλά και ο Πίνδαρος που αργότερα
διαγωνίστηκε μαζί της και ίσως ακόμα ο Διρκαίος Κύκνος όπως
αποκαλούσανε τον ποιητή των "επίνικων", κοντά στη Μύρτιδα να
σφυρηλάτησε περισσότερο τους δεσμούς που υπήρχαν ανάμεσα στην
οικογένειά του και τα ιερά με τα Μαντεία.
Και όπως οι Οίακες διατηρηθήκανε μέχρι την επικράτηση του
Χριστιανισμού, οι στίχοι της Αρχαίας Ποιήτριας εξαερώθηκαν και
αναλήφθηκαν σαν Θρηνητικοί Ύμνοι προς την Αξιόκερσα Περσεφόνη.
(Από το Φόρουμ "Ανεμολόγιο")
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου